(تصاویر) صنعت سنتی سفال غزه

فرارو- غزه از دوران ماقبل تاریخ محل سکونت انسان بوده است و با توسعه تمدن‌های مصر و خاورمیانه، این منطقه به دلیل قرار گرفتن در بین قاره‌های آسیا و آفریقا اهمیت ویژه‌ای پیدا کرد. یکی از جنبه‌های اولیه توسعه بشر اختراع سفال بود و باستان شناسان آثار باستانی گلی را در مکانی به نام تل العجول کشف کردند که قدمت آن به حدود ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد می‌رسد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش فرارو، زمین غزه شامل مقادیر زیادی خاک رس است که برای استفاده در سفال ایده آل است. غزه تا به امروز به عنوان مرکز صنعت سفالگری فلسطین به شمار می‌رود. این منطقه که توسط اسرائیل محاصره شده و دارای محدودیت‌های واردات و صادرات است، محل کارگاه‌ها و کارخانه‌های تولید گلدان، بشقاب و سایر محصولات رسی است.

یکی از شناخته شده‌ترین خانواده‌ها در صنعت سفال غزه خانواده عطالله است که امروزه توسط حاج محمد عطالله اداره می‌شود. عطاالله با بیش از نیم قرن تجربه، مهارت‌های خود را به برادران، پسرعموها، فرزندان و نوه‌های خود منتقل کرده است.

اکثر ساکنان غزه اکنون از ظروف شیشه ای، فلزی و پلاستیکی ارزان و وارداتی در خانه استفاده می‌کنند و ظروف سفالی مانند گذشته در همه جا وجود ندارند، اما ارزش فرهنگی دارند و بسیاری از خانواده‌های فلسطینی ظروف بزرگ سفالی را برای ذخیره آب و خنک نگه داشتن آن نگه می‌دارند. خانواده عطاالله اقلامی مانند گلدان و کوزه را در هفت کارخانه تولید می‌کنند که در سراسر غزه توزیع می‌شوند. قبل از انتفاضه دوم، که در سال ۲۰۰۰ آغاز شد، آن‌ها سفال را به کرانه باختری اشغالی، اردن و برخی از کشور‌های حاشیه خلیج فارس صادر می‌کردند. صادرات در حال حاضر کاهش یافته است، اما برخی از بازدیدکنندگان غزه محصولات خود را به عنوان سوغاتی خریداری می‌کنند.

در طول هزاره ها، صنعت سفالگری تا حد زیادی به همان شکل باقی مانده است. ابتدا خاک رس خام با عبور آب از آن از ناخالصی‌ها پاک می‌شود و سپس با چرخ دستی سفالگری شکل می‌گیرد. سپس شکل قالب گیری شده بیرون گذاشته می‌شود تا خشک شود. به گفته خانواده عطاالله، در مواقعی که تقاضا زیاد است، کارگاه‌های آن‌ها می‌توانند هزاران محصول را در عرض چند روز تولید کنند. تابستان زمان مناسبی برای تولید ظروف سفالی است، اما تولید در زمستان کند می‌شود.

حدود یک هفته طول می‌کشد تا سفال آماده استفاده شود. پس از قالب گیری و شکل دادن به خاک رس، حداقل به مدت دو روز خشک می‌شود، زیرا حتی سطوح کمی از رطوبت می‌تواند باعث ترک خوردن سریع گلدان شود. سپس محصول آماده انتقال به کوره برای پخت است. هر یک از هفت کارخانه عطاالله در غزه کوره مخصوص به خود را دارد که دمای داخل آن به ۸۰۰ درجه سانتیگراد می‌رسد. کوره‌ها باید به صورت دستی روشن شوند و کارگران بر این فرآیند نظارت کنند.

در شهر غزه منطقه‌ای به نام الفواخیر وجود دارد که به فروش سفال‌های سفالی غزه معروف است. مردم محلی ظروف سفالی را برای استفاده در آشپزی، به عنوان تزئینات خانه، سرو غذا، ذخیره سازی آب یا به عنوان هدیه می‌خرند.

برخی از ساکنان غزه از این که مجبورند در چنین مجاورت با بخارات و بو‌هایی که توسط کارخانه‌های سفال تولید می‌شود زندگی کنند، ناراحت هستند. اکثر آن‌ها انتخابی برای زندگی در جا‌های دیگر ندارند، زیرا غزه شلوغ است، جمعیت آن به طور پیوسته در حال افزایش است و سفر به داخل و خارج از منطقه توسط اسرائیل محدود شده است.

منبع: فرارو

کلیدواژه: سفالگری سفالگری فلسطین و اسرائیل قیمت طلا و ارز قیمت موبایل

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۸۲۰۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ریشه ناترازی بنزین در مصرف بی‌رویه است

دبیر انجمن صنفی کارفرمایی صنعت پالایش گفت: ریشه ناترازی بنزین در بخش تولید نیست بلکه ریشه ناترازی بنزین در مصرف بی‌رویه است؛ ناوگان حمل‌و نقل کشور هر سال روبه‌ نزول است و خودروهای فرسوده هنوز در خیابان‌های کشور تردد می‌کنند. - اخبار اقتصادی -

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، ناصر عاشوری، دبیر انجمن صنفی کارفرمایی صنعت پالایش در نشستی خبری اظهار داشت: در نمایشگاه نفت امسال، بسیاری از تفاهم‌نامه‌های گذشته پالایشگاه‌های کشور به قرارداد تبدیل خواهد شد و تفاهم‌نامه‌های جدیدی نیز منعقد می‌شود که بخشی از این قراردادها و تفاهم‌نامه‌ها مربوط به استفاده از توان شرکت‌های دانش بنیان است.

وی افزود: با محوریت شعار سال که جهش تولید با مشارکت مردم است در نمایشگاه نفت امسال حضور خواهیم یافت و در 3 پنل تخصصی حضور داریم که محور آنها، برنامه‌ریزی برای تولید با کیفیت و جهش تولید، تأثیر کاهش منابع مالی در استمرار تولید و تهدید ناشی از کاهش نیروهای متخصص در صنعت پالایش است.

عاشوری از بروز چالش برای پالایشگاه لاوان در پی مهاجرت نیروهای متخصص این پالایشگاه خبر داد و گفت: تا پیش از این، مهندسین ما درخواست رفتن به خارج از کشور داشتند، الان افراد فنی و آچاربه‌دست پالایشگاه‌ها نیز درخواست کار در کشورهای خارجی را دارند؛ به‌طوری که از کشورهای همسایه دعوت‌نامه برای کارگران ماهر پالایشگاه‌ها با حقوق 600 تا 700 میلیون تومان در ماه ارسال می‌شود.

وی ادامه داد: در تمامی ابعاد انرژی شامل برق، گاز، بنزین و گازوئیل دچار ناترازی هستیم و اگر امروز به اصلاح روند مصرف انرژی در کشور ورود جدی نکنیم، دو سال دیگر به‌طور حتم بحران تأمین انرژی خواهیم داشت.

دبیر انجمن صنفی کارفرمایی صنعت پالایش تصریح کرد: ریشه ناترازی بنزین در بخش تولید نیست بلکه ریشه ناترازی بنزین در مصرف بی‌رویه است؛ ناوگان حمل‌و نقل کشور هر سال روبه‌ نزول است و خودروهای فرسوده هنوز در خیابان‌های کشور تردد می‌کنند و خودروسازی ما نیز بر اصول بهینه طراحی نمی‌شود و مصارف بالا، کار را به‌جایی رسانده که به‌جای اینکه قرار بود صادرات بنزین داشته باشیم، در سال گذشته حدود 3 میلیارد دلار واردات بنزین داشتیم.

عاشوری متوسط ظرفیت تولید روزانه بنزین در کشور را 115 میلیون لیتر اعلام کرد و گفت: این میزان از ابتدای دولت تغییر محسوسی نداشته و تا پایان دولت هم تغییر محسوسی نخواهد داشت، چراکه از شرکت‌ها و پالایشگاه‌های فعلی نمی‌توان انتظار رشد ظرفیت تولید داشت، هرچند پروژه‌هایی در راستای افزایش کیفی محصولات در پالایشگاه‌ها در حال اجرا است.

وی افزود: دولت به‌دنبال احداث پتروپالایشگاه‌ها و پالایشگاه‌های بزرگ است که این روند، زمان‌بر است، به‌جای آن بهتر است روی پالایشگاه‌های کوچک برنامه ریزی شود که هم با سرمایه کمتر و هم در زمان کمتر قابل بهره‌برداری است و اشتغال‌زایی و ارزآوری برای کشور به‌دنبال دارد.

دبیر انجمن صنفی کارفرمایی صنعت پالایش خاطرنشان کرد: اگر دولت پالایشگاه‌های کوچک را حمایت کند، می‌توان پالایشگاه‌های 20 تا 40 هزار بشکه‌ای احداث کرد که هر 10‌تای آن به اندازه یک پالایشگاه بزرگ آورده به دنبال دارد و به‌دلیل پراکندگی، هم سرمایه‌پذیری کمتری دارد و هم از نظر پدافند غیرعامل بسیار موثر خواهد بود.

عاشوری میزان بدهی دولت به پالایشگاه‌ها را حدود 200 همت دانست و گفت: یکی از راهکار این است که دوات اجازه تهاتر بدهی مالیاتی 50 همتی پالایشگاه‌ها را با بخشی از مطالبات آنها بدهد و راهکار دیگر که پیشنهاد شده این است که در 6 فرآورده اصلی تولیدی پالایشگاه‌ها، در بخش مازاد به ما اجازه فروش بدهند.

انتهای پیام/